Testimonial:

Studente ODM (dwarsfluitiste)

Dagboek studente Opleiding Docent Muziek 

7 juni:
Vanachter mijn bureau zie ik, als ik uit het raam kijk in het huis tegenover, de overbuurman zitten achter zijn computer. Hij zit altijd met zijn hoofd en ook schouders naar het scherm gebogen. Geen goede houding, dan te bedenken dat hij daar dagelijks uren zo zit.. (hij werkt blijkbaar vanaf daar..?) Ik word daardoor me weer bewust van de richtingen.

8 juni:
We gingen het voorzingen en samen zingen met pianobegeleiding oefenen op school. Toen ik ging zingen heb ik me steeds gericht op het staan, dat mijn enkels los waren. Daardoor stond ik steviger.

9 juni:
Ik was naar het strand gegaan om even uit te waaien. Daar stond een hevige wind die heel veel zandverstuiving op het strand veroorzaakte. Ik ging bewust door die 'zandstraal' lopen op mijn blote voeten. Als je iets dichter bij de zee liep was daar niet het zand. Ik ging een stuk lopen en had wind mee, het zand stoof langs mijn voeten voorbij. Ik aanschouwde het spel wat voor mijn voeten ontstond. Terwijl ik liep schoten ineens de richtingen door mijn hoofd en ik liep ze door. Ik merkte dat toen ik liep ik een andere waarneming had naar het zand. Ik was eerst geneigd naar de grond toe getrokken te worden, en nu had ik meer het gevoel dat ik naar boven toe veel meer ruimte had en groter was. Daardoor leek het alsof ik meer observeerde. Ik vond het een interessante waarneming.

12 juni:
Lang gewandeld aan het strand, heb stukjes achteruit gelopen. Dan heb je een andere waarneming. Je merkt sterker de achter ruimte van de rug. Als je dan weer vooruit loopt is het anders. Achteruit lopen en ook aan de richtingen denken zorgen dat het makkelijker is. Je loopt dan zekerder maar voelt wel als meer risico. Het is iets minder voorzichtig, dan wanneer je er niet aan denkt.

13 juni:
Ik ben niet fit, heb vrijwel de hele dag in bed doorgebracht. In het liggen merkte ik dat het ontspanning in mijn onderrug gaf als ik de richtingen dacht. Ik heb vandaag veel last in mijn onderrug.

14 juni:
Ik had zangles en probeerde in het midden te staan, vanuit de losse enkels en merkte dan dat ik in mijn bovenbeen wat spanning heb. Ik merk meer vanuit het centrum te zingen als ik alles recht boven elkaar denk. Mijn gewoonte is om iets meer op mijn hiel te staan, dan is enkel dus niet vrij, iets naar voren maakt dat het meer los is.

15 juni:
Vandaag zangexamen. Ik ben van te voren bewust geweest om in het midden te staan. 's Ochtends ging ik in de actieve rusthouding liggen. Ik merkte na dat gedaan te hebben dat ik me veel meer verticaal voelde dan voorheen. Rechter op. Het was makkelijker om daarna goed te staan voor het zingen.
Bij anderen met zingen zie ik dat veel hun hoofd niet boven hun lijf hebben maar iets naar voren, daardoor kan het strottenhoofd niet echt vrij zijn en dat hoor je ook.

17 juni:
In de groepsles van Alexandertechniek had ik de fluit mee en hebben we gekeken naar de houding. Daarna als oefening moest ik staan en bracht Vera de fluit naar mijn mond. Het voelde heel raar, ik merkte al dat ik mij aanpaste aan de fluit. Dit hadden we nog een paar keer herhaald, en mocht ik ook mijn handen rustig naar de fluit toe bewegen. Vanuit de vingers die leiden en ellebogen ‘zwaar’ hangen. Toen allebeide handen daar waren liet Vera langzaam het gewicht in mijn handen vallen.
Het voelde heel anders om de fluit zo vast te hebben. Niet helemaal natuurlijk op een bepaalde manier, maar wel lichter in mijn vingers. Ook was er veel meer ruimte in mijn onderrug, meer ademruimte.
Van andere klasgenoten kreeg ik terug dat het er nu meer uitzag alsof ik de fluit bespeelde, in plaats dat de fluit mij liet spelen. Het beeld zag er natuurlijker uit en ik was meer in/bij mezelf.
Ik vond het leuk om die waarneming te horen van de anderen. Het spelen op die manier was heel onwennig, maar is goed om meer aan te denken bij het spelen.

In de individuele les vond ik het leuk om te merken dat toen ik na de monkey aan tafel zat met mijn armen op tafel, dat als ik mijn ellebogen zwaar maak, meer laat hanger en veel meer ruimte is in mijn schouders. Meteen werden mijn handen ook heel warm, alsof er nu ruimte was dat er iets kon stromen. Vond ik interessant om te merken.

18 juni:
Vandaag ging ik samenspelen met een collega op cello en ik fluiten. Vorige keer had ik ontzettend last van mijn arm gekregen, dus ik ging nu heel goed op mijn houding letten. Ik heb heel bewust steeds mijn ellebogen zwaar gedacht. Ik heb bijna geen last gehad nu met spelen. Achteraf niet. Ik heb op tijd waargenomen wanneer ik even pauze nodig had. Mij viel op dat mijn collega met een hele goede houding cello speelt. Met rechte rug, misschien iets te recht maar het oogt goed.

19 juni:
Vandaag had ik een hele lange studiedag met het nationaal jeugdkoor. Normaal houd ik zo een dag niet goed vol, dan krijg ik snel last van mijn rug. Vandaag is het eigenlijk goed gegaan heb ik bijna geen last gehad. Ik heb steeds weer op mijn houding gelet. Het heeft veel gebracht denk ik nu achteraf.